நிஷ்கள பிரம்ம வழிபாடு
यस्मिन्नेतद्विभातं यत इदमभवद्येन चेदं य एत-
द्योऽस्मादुत्तीर्णरूप: खलु सकलमिदं भासितं यस्य भासा ।
यो वाचां दूरदूरे पुनरपि मनसां यस्य देवा मुनीन्द्रा:
नो विद्युस्तत्त्वरूपं किमु पुनरपरे कृष्ण तस्मै नमस्ते ॥१॥
யஸ்மிந்நேதத்₃விபா₄தம் யத இத₃மப₄வத்₃யேந சேத₃ம் ய ஏத-
த்₃யோ(அ)ஸ்மாது₃த்தீர்ணரூப: க₂லு ஸகலமித₃ம் பா₄ஸிதம் யஸ்ய பா₄ஸா |
யோ வாசாம் தூ₃ரதூ₃ரே புநரபி மநஸாம் யஸ்ய தே₃வா முநீந்த்₃ரா:
நோ வித்₃யுஸ்தத்த்வரூபம் கிமு புநரபரே க்ருஷ்ண தஸ்மை நமஸ்தே || 1||
1. இந்த உலகமானது உன்னிடத்திலிருந்து தோன்றி, உன்னால் காக்கப் படுகிறது. நீயே உலகவடிவாக இருக்கின்றாய். உன் ஒளியால் இந்த உலகம் பிரகாசிக்கிறது. மனதிற்கும், வாக்குக்கும் எட்டாத தூரத்தில் இருக்கின்றாய். உன் உண்மையான வடிவத்தைத் தேவர்களும், முனிவர்களும் கூட அறிய முடியவில்லை. மற்றவர்களால் எப்படி முடியும்? அத்தகைய சிறப்பு வாய்ந்த கிருஷ்ணா! உன்னை நான் நமஸ்கரிக்கிறேன்.
जन्माथो कर्म नाम स्फुटमिह गुणदोषादिकं वा न यस्मिन्
लोकानामूतये य: स्वयमनुभजते तानि मायानुसारी ।
विभ्रच्छक्तीररूपोऽपि च बहुतररूपोऽवभात्यद्भुतात्मा
तस्मै कैवल्यधाम्ने पररसपरिपूर्णाय विष्णो नमस्ते ॥२॥
ஜந்மாதோ₂ கர்ம நாம ஸ்பு₂டமிஹ கு₃ணதோ₃ஷாதி₃கம் வா ந யஸ்மிந்
லோகாநாமூதயே ய: ஸ்வயமநுப₄ஜதே தாநி மாயாநுஸாரீ |
விப்₄ரச்ச₂க்தீரரூபோ(அ)பி ச ப₃ஹுதரரூபோ(அ)வபா₄த்யத்₃பு₄தாத்மா
தஸ்மை கைவல்யதா₄ம்நே பரரஸபரிபூர்ணாய விஷ்ணோ நமஸ்தே || 2||
2. விஷ்ணுவே! உனக்கு பிறப்பு, பெயர், புண்ணியம், பாபம், ஆகிய கர்மங்கள் இல்லை. முக்குணங்கள் என்று ஒன்றும் இல்லை. உலகத்தைக் காக்க மாயையை ஏற்கின்றாய். நிற்குணராய் இருந்தும் வித்யை, அவித்யை முதலிய சக்திகளை உள்ளடக்கிக் கொண்டு, பல உருவங்களோடு விளங்குகின்றாய். ஆச்சர்யமான ரூபத்துடன் விளங்குகின்றாய். பேரின்பம் தரும் பூரணனே! உன்னை நமஸ்கரிக்கிறேன்.
नो तिर्यञ्चन्न मर्त्यं न च सुरमसुरं न स्त्रियं नो पुंमांसं
न द्रव्यं कर्म जातिं गुणमपि सदसद्वापि ते रूपमाहु: ।
शिष्टं यत् स्यान्निषेधे सति निगमशतैर्लक्षणावृत्तितस्तत्
कृच्छ्रेणावेद्यमानं परमसुखमयं भाति तस्मै नमस्ते ॥३॥
நோ திர்யஞ்சந்ந மர்த்யம் ந ச ஸுரமஸுரம் ந ஸ்த்ரியம் நோ பும்மாம்ஸம்
ந த்₃ரவ்யம் கர்ம ஜாதிம் கு₃ணமபி ஸத₃ஸத்₃வாபி தே ரூபமாஹு: |
ஶிஷ்டம் யத் ஸ்யாந்நிஷேதே₄ ஸதி நிக₃மஶதைர்லக்ஷணாவ்ருத்திதஸ்தத்
க்ருச்ச்₂ரேணாவேத்₃யமாநம் பரமஸுக₂மயம் பா₄தி தஸ்மை நமஸ்தே || 3||
3. பறவை, மிருகம், பசு, மனிதன், தேவன், அசுரன், பெண், ஆண், பஞ்சபூதங்கள், புண்ணிய பாபங்கள், ஜாதி, முக்குணங்கள், சேதனம், அசேதனம் ஆகிய இவை எதுவும் தங்கள் ரூபமில்லை என்று அறிந்தோர் கூறுகின்றனர். இவைகளைக் காட்டிலும் எஞ்சி இருக்கின்றாய். உபநிஷத்துக்கள் மிகுந்த சிரமத்துடன் உன்னைத் தெரிவிக்க முயற்சி செய்கின்றது. உன்னைப் பேரின்ப வடிவமாக விளக்குகிறது. அத்தகைய உன்னை நமஸ்காரம் செய்கிறேன்.
मायायां बिम्बितस्त्वं सृजसि महदहङ्कारतन्मात्रभेदै-
र्भूतग्रामेन्द्रियाद्यैरपि सकलजगत्स्वप्नसङ्कल्पकल्पम् ।
भूय: संहृत्य सर्वं कमठ इव पदान्यात्मना कालशक्त्या
गम्भीरे जायमाने तमसि वितिमिरो भासि तस्मै नमस्ते ॥४॥
மாயாயாம் பி₃ம்பி₃தஸ்த்வம் ஸ்ருஜஸி மஹத₃ஹங்காரதந்மாத்ரபே₄தை₃-
ர்பூ₄தக்₃ராமேந்த்₃ரியாத்₃யைரபி ஸகலஜக₃த்ஸ்வப்நஸங்கல்பகல்பம் |
பூ₄ய: ஸம்ஹ்ருத்ய ஸர்வம் கமட₂ இவ பதா₃ந்யாத்மநா காலஶக்த்யா
க₃ம்பீ₄ரே ஜாயமாநே தமஸி விதிமிரோ பா₄ஸி தஸ்மை நமஸ்தே || 4||
4. நீ மாயையின் பிரதிபலிப்பாய் இருக்கிறாய். மகத், அகங்காரம், ஐந்து தன்மாத்திரைகள், பஞ்சபூதங்கள், பஞ்சேந்திரியங்கள் ஆகியவற்றைக் கொண்டு உலகங்களைப் படைத்தாய். ஆமை தன் கைகால்களை ஓட்டிற்குள் இழுத்துக் கொள்வதுபோல, காலசக்தியால் அந்த உலகங்களை உன்னுள்ளே அடக்கிக் கொள்கிறாய். அளவற்ற இருள் உண்டாகும்போது அந்த இருளால் பாதிக்கப்படாமல் பிரகாசிக்கிறாய். அத்தகைய உனக்கு நமஸ்காரம்.
शब्दब्रह्मेति कर्मेत्यणुरिति भगवन् काल इत्यालपन्ति
त्वामेकं विश्वहेतुं सकलमयतया सर्वथा कल्प्यमानम् ।
वेदान्तैर्यत्तु गीतं पुरुषपरचिदात्माभिधं तत्तु तत्त्वं
प्रेक्षामात्रेण मूलप्रकृतिविकृतिकृत् कृष्ण तस्मै नमस्ते ॥५॥
ஶப்₃த₃ப்₃ரஹ்மேதி கர்மேத்யணுரிதி ப₄க₃வந் கால இத்யாலபந்தி
த்வாமேகம் விஶ்வஹேதும் ஸகலமயதயா ஸர்வதா₂ கல்ப்யமாநம் |
வேதா₃ந்தைர்யத்து கீ₃தம் புருஷபரசிதா₃த்மாபி₄த₄ம் தத்து தத்த்வம்
ப்ரேக்ஷாமாத்ரேண மூலப்ரக்ருதிவிக்ருதிக்ருத் க்ருஷ்ண தஸ்மை நமஸ்தே || 5||
5. பிரபஞ்சத்திற்குக் காரணம் நாதம் என்று சிலரும், கர்மம் என்று சிலரும், அணு என்று சிலரும் கூறுகின்றனர். நீ யாவுமாகி இருப்பதால் அவ்வாறு கூறுகின்றனர். வேதாந்தம், தத்வரூபமான தங்களை, புருஷன் என்றும், பரன் என்றும், சித் என்றும், அசித் என்றும் கூறுகின்றது. அந்த தத்வத்தின் பார்வையே மாயையை உண்டாக்கி, பிரபஞ்சத்தையும் உண்டாக்குகிறது. அத்தகைய உன்னை நமஸ்கரிக்கிறேன்.
सत्त्वेनासत्तया वा न च खलु सदसत्त्वेन निर्वाच्यरूपा
धत्ते यासावविद्या गुणफणिमतिवद्विश्वदृश्यावभासम् ।
विद्यात्वं सैव याता श्रुतिवचनलवैर्यत्कृपास्यन्दलाभे
संसारारण्यसद्यस्त्रुटनपरशुतामेति तस्मै नमस्ते ॥६॥
ஸத்த்வேநாஸத்தயா வா ந ச க₂லு ஸத₃ஸத்த்வேந நிர்வாச்யரூபா
த₄த்தே யாஸாவவித்₃யா கு₃ணப₂ணிமதிவத்₃விஶ்வத்₃ருஶ்யாவபா₄ஸம் |
வித்₃யாத்வம் ஸைவ யாதா ஶ்ருதிவசநலவைர்யத்க்ருபாஸ்யந்த₃லாபே₄
ஸம்ஸாராரண்யஸத்₃யஸ்த்ருடநபரஶுதாமேதி தஸ்மை நமஸ்தே || 6||
6. இருப்பது என்றோ, இல்லாதது என்றோ, அவ்விரண்டும் சேர்ந்தது என்றோ விவரிக்க முடியாத மாயத்தோற்றம் உலகில் காணப்படும் எல்லா பொருட்களிலும் உள்ளது. அது, கயிற்றைப் பாம்பு என்று எண்ணுவது போன்ற அறியாமையே ஆகும். உன் கருணைப்ரவாகம் கிடைத்ததும், அந்த அறியாமையானது, உபநிஷத்துக்களின் வாக்கியங்களால் தெளிவை அடைந்து, சம்சாரம் என்னும் காட்டை அழிக்கும் கோடரியாக ஆகிறது. அத்தகைய கருணாநிதியான உனக்கு நமஸ்காரம்.
भूषासु स्वर्णवद्वा जगति घटशरावादिके मृत्तिकाव-
त्तत्त्वे सञ्चिन्त्यमाने स्फुरति तदधुनाप्यद्वितीयं वपुस्ते ।
स्वप्नद्रष्टु: प्रबोधे तिमिरलयविधौ जीर्णरज्जोश्च यद्व-
द्विद्यालाभे तथैव स्फुटमपि विकसेत् कृष्ण तस्मै नमस्ते ॥७॥
பூ₄ஷாஸு ஸ்வர்ணவத்₃வா ஜக₃தி க₄டஶராவாதி₃கே ம்ருத்திகாவ-
த்தத்த்வே ஸஞ்சிந்த்யமாநே ஸ்பு₂ரதி தத₃து₄நாப்யத்₃விதீயம் வபுஸ்தே |
ஸ்வப்நத்₃ரஷ்டு: ப்ரபோ₃தே₄ திமிரலயவிதௌ₄ ஜீர்ணரஜ்ஜோஶ்ச யத்₃வ-
த்₃வித்₃யாலாபே₄ ததை₂வ ஸ்பு₂டமபி விகஸேத் க்ருஷ்ண தஸ்மை நமஸ்தே || 7||
7. ஆபரணங்களில் தங்கம் இருப்பதுபோல், பானை, மடக்கு ஆகியவற்றில் மண் இருப்பது போல, உண்மை ரூபத்தைப் பற்றி நினைக்கும் போது உன் இரண்டற்ற ரூபமே விளங்குகிறது. எவ்வாறு கனவில் காணும் பொருட்களை விழித்ததும் காண முடியாதோ, இருளில் பாம்பாகத் தோன்றியது வெளிச்சத்தில் கயிராய் இருக்கிறதோ, அதேபோல், ஞானம் ஏற்பட்டதும் உன் ரூபம் தெளிவாய் விளங்குகிறது. அத்தகைய உன்னை நமஸ்கரிக்கிறேன்.
यद्भीत्योदेति सूर्यो दहति च दहनो वाति वायुस्तथान्ये
यद्भीता: पद्मजाद्या: पुनरुचितबलीनाहरन्तेऽनुकालम् ।
येनैवारोपिता: प्राङ्निजपदमपि ते च्यावितारश्च पश्चात्
तस्मै विश्वं नियन्त्रे वयमपि भवते कृष्ण कुर्म: प्रणामम् ॥८॥
யத்₃பீ₄த்யோதே₃தி ஸூர்யோ த₃ஹதி ச த₃ஹநோ வாதி வாயுஸ்ததா₂ந்யே
யத்₃பீ₄தா: பத்₃மஜாத்₃யா: புநருசிதப₃லீநாஹரந்தே(அ)நுகாலம் |
யேநைவாரோபிதா: ப்ராங்நிஜபத₃மபி தே ச்யாவிதாரஶ்ச பஶ்சாத்
தஸ்மை விஶ்வம் நியந்த்ரே வயமபி ப₄வதே க்ருஷ்ண குர்ம: ப்ரணாமம் || 8||
8. சூரியன், அக்னி, வாயு ஆகியவை உன்னிடம் பயந்து செயல்படுகின்றன. உன் அருளால், பிரமன் முதலிய தேவர்கள் சரியான நேரத்தில் ஹவிர்பாகம் பெறுகிறார்கள். மேலும் அவர்கள், படைப்பின் துவக்கத்தில் பதவிகளைப் பெற்று, தம் இருப்பிடங்களை அடைந்து, பின் நீக்கப்படுகிறார்கள். உலகங்களை அடக்குபவரே! கிருஷ்ணா! உன்னை நாங்கள் நமஸ்கரிக்கின்றோம்.
त्रैलोक्यं भावयन्तं त्रिगुणमयमिदं त्र्यक्षरस्यैकवाच्यं
त्रीशानामैक्यरूपं त्रिभिरपि निगमैर्गीयमानस्वरूपम् ।
तिस्रोवस्था विदन्तं त्रियुगजनिजुषं त्रिक्रमाक्रान्तविश्वं
त्रैकाल्ये भेदहीनं त्रिभिरहमनिशं योगभेदैर्भजे त्वाम् ॥९॥
த்ரைலோக்யம் பா₄வயந்தம் த்ரிகு₃ணமயமித₃ம் த்ர்யக்ஷரஸ்யைகவாச்யம்
த்ரீஶாநாமைக்யரூபம் த்ரிபி₄ரபி நிக₃மைர்கீ₃யமாநஸ்வரூபம் |
திஸ்ரோவஸ்தா₂ வித₃ந்தம் த்ரியுக₃ஜநிஜுஷம் த்ரிக்ரமாக்ராந்தவிஶ்வம்
த்ரைகால்யே பே₄த₃ஹீநம் த்ரிபி₄ரஹமநிஶம் யோக₃பே₄தை₃ர்ப₄ஜே த்வாம் || 9||
9. நீ, ஸத்வம், ராஜஸம், தாமஸம் என்ற மூன்று குணங்களால் மூவுலகங்களையும் படைத்தாய். மூன்று அக்ஷரங்களால் (அ,உ,ம)ஆன பிரணவத்தின் (ஓம்) பொருளாய் உள்ளாய். பிரம்மா, விஷ்ணு, சிவன் என்ற மும்மூர்த்திகளின் ஒன்றுபட்ட உருவமாக இருக்கின்றாய். உன்னை ரிக், யஜுர், சாமம் என்ற மூன்று வேதங்களும் புகழ்ந்து போற்றுகின்றன. விழிப்பு, கனவு, தூக்கம் என்ற மூன்று நிலைகளை அறிந்தவர். மூன்று யுகங்களிலும் அவதாரம் செய்தவர். மூன்று அடிகளால் அனைத்து உலகங்களையும் அளந்தவர். இறந்த காலம், நிகழ்காலம், எதிர்காலம் என்ற மூன்று காலங்களிலும் மாறுதல் இல்லாமல் இருப்பவர். அத்தகைய உன்னை நான் கர்மம், ஞானம், பக்தி என்ற மூன்று யோகங்களால் எப்பொழுதும் வணங்குகின்றேன்.
सत्यं शुद्धं विबुद्धं जयति तव वपुर्नित्यमुक्तं निरीहं
निर्द्वन्द्वं निर्विकारं निखिलगुणगणव्यञ्जनाधारभूतम् ।
निर्मूलं निर्मलं तन्निरवधिमहिमोल्लासि निर्लीनमन्त-
र्निस्सङ्गानां मुनीनां निरुपमपरमानन्दसान्द्रप्रकाशम् ॥१०॥
ஸத்யம் ஶுத்₃த₄ம் விபு₃த்₃த₄ம் ஜயதி தவ வபுர்நித்யமுக்தம் நிரீஹம்
நிர்த்₃வந்த்₃வம் நிர்விகாரம் நிகி₂லகு₃ணக₃ணவ்யஞ்ஜநாதா₄ரபூ₄தம் |
நிர்மூலம் நிர்மலம் தந்நிரவதி₄மஹிமோல்லாஸி நிர்லீநமந்த-
ர்நிஸ்ஸங்கா₃நாம் முநீநாம் நிருபமபரமாநந்த₃ஸாந்த்₃ரப்ரகாஶம் || 10||
10. உன் ரூபமானது ஸத்வமயமானது. பந்தங்களும், செய்கைகளும், மாற்றங்களும், விகாரங்களும் இல்லாதது. எல்லா குணங்களுக்கும் மூலமாகவும், காரணமற்றதாகவும், தோஷமற்றதாகவும் அளவற்ற மகிமையுடன் விளங்குகிறது. பற்றற்ற முனிவர்களின் மனதில் உறைந்திருக்கிறது. ஒப்பற்ற பேரின்ப ஒளியால் சிறப்புடன் பிரகாசிக்கிறது.
दुर्वारं द्वादशारं त्रिशतपरिमिलत्षष्टिपर्वाभिवीतं
सम्भ्राम्यत् क्रूरवेगं क्षणमनु जगदाच्छिद्य सन्धावमानम् ।
चक्रं ते कालरूपं व्यथयतु न तु मां त्वत्पदैकावलम्बं
विष्णो कारुण्यसिन्धो पवनपुरपते पाहि सर्वामयौघात् ॥११॥
(இந்த ஸ்லோகத்தைப் படிப்பதால் துக்கம் நீங்கி ஆயுள் வளரும்)
து₃ர்வாரம் த்₃வாத₃ஶாரம் த்ரிஶதபரிமிலத்ஷஷ்டிபர்வாபி₄வீதம்
ஸம்ப்₄ராம்யத் க்ரூரவேக₃ம் க்ஷணமநு ஜக₃தா₃ச்சி₂த்₃ய ஸந்தா₄வமாநம் |
சக்ரம் தே காலரூபம் வ்யத₂யது ந து மாம் த்வத்பதை₃காவலம்ப₃ம்
விஷ்ணோ காருண்யஸிந்தோ₄ பவநபுரபதே பாஹி ஸர்வாமயௌகா₄த் || 11||
11. விஷ்ணுவே! உன்னுடைய கால வடிவமான சக்கரம் ஒருவராலும் தடுக்க முடியாதது. பன்னிரண்டு மாதங்கள் என்ற ஆரக்கால்கள் கொண்டது. முன்னூற்று அறுபது நாட்கள் என்ற கூரிய வட்டாக்களை(முனைகள்) உடையது. கடுமையான வேகத்தில் எப்பொழுதும் சுழல்கின்றது. நொடிப்பொழுதில் உலகத்தைக் குறைத்து, மிக வேகமாக ஓடுகிறது. அந்த சக்கரமானது, உன் பாதத்தையே நம்பியிருக்கும் என்னைத் துன்புறுத்தாமல் இருக்கவேண்டும். கருணைக் கடலே! கிருஷ்ணா! எல்லா நோய்களிலிருந்தும் என்னை காக்க வேண்டும்.
வேத ஸ்துதி
विष्णोर्वीर्याणि को वा कथयतु धरणे: कश्च रेणून्मिमीते
यस्यैवाङ्घ्रित्रयेण त्रिजगदभिमितं मोदते पूर्णसम्पत्
योसौ विश्वानि धत्ते प्रियमिह परमं धाम तस्याभियायां
त्वद्भक्ता यत्र माद्यन्त्यमृतरसमरन्दस्य यत्र प्रवाह: ॥१॥
விஷ்ணோர்வீர்யாணி கோ வா கத₂யது த₄ரணே: கஶ்ச ரேணூந்மிமீதே
யஸ்யைவாங்க்₄ரித்ரயேண த்ரிஜக₃த₃பி₄மிதம் மோத₃தே பூர்ணஸம்பத்
யோஸௌ விஶ்வாநி த₄த்தே ப்ரியமிஹ பரமம் தா₄ம தஸ்யாபி₄யாயாம்
த்வத்₃ப₄க்தா யத்ர மாத்₃யந்த்யம்ருதரஸமரந்த₃ஸ்ய யத்ர ப்ரவாஹ: || 1||
1. மூவுலகங்களையும் மூன்றடிகளால் அளந்தாய். அதனால் அவை ஐஸ்வர்யங்கள் நிறைந்து விளங்குகின்றது. உலகங்களைத் தாங்கும் விஷ்ணுவான உன் பெருமையை யாரால் விவரிக்க முடியும்? பூமியில் உள்ள மணல் துகள்களை எண்ண முடியுமா? அம்ருத வெள்ளம் ஓடும் உன் இருப்பிடமான வைகுண்டத்தில், உன்னுடைய பக்தர்கள் மிகுந்த இன்பத்துடன் வாழ்கிறார்கள். அந்த வைகுண்டத்தை நான் இந்த ஜன்மத்திலேயே அடைய வேண்டும்.
आद्यायाशेषकर्त्रे प्रतिनिमिषनवीनाय भर्त्रे विभूते-
र्भक्तात्मा विष्णवे य: प्रदिशति हविरादीनि यज्ञार्चनादौ ।
कृष्णाद्यं जन्म यो वा महदिह महतो वर्णयेत्सोऽयमेव
प्रीत: पूर्णो यशोभिस्त्वरितमभिसरेत् प्राप्यमन्ते पदं ते ॥२॥
ஆத்₃யாயாஶேஷகர்த்ரே ப்ரதிநிமிஷநவீநாய ப₄ர்த்ரே விபூ₄தே-
ர்ப₄க்தாத்மா விஷ்ணவே ய: ப்ரதி₃ஶதி ஹவிராதீ₃நி யஜ்ஞார்சநாதௌ₃ |
க்ருஷ்ணாத்₃யம் ஜந்ம யோ வா மஹதி₃ஹ மஹதோ வர்ணயேத்ஸோ(அ)யமேவ
ப்ரீத: பூர்ணோ யஶோபி₄ஸ்த்வரிதமபி₄ஸரேத் ப்ராப்யமந்தே பத₃ம் தே || 2||
2. விஷ்ணுவே! நீ எல்லாவற்றிற்கும் முதலானவர். படைப்பிற்குக் காரணமாய் இருப்பவர். ஒவ்வொரு நொடியும் புதிது புதிதாகத் தோற்றம் அளிப்பவர். யாகங்கள் மற்றும் பூஜைகளில் ஹவிஸ் முதலியவற்றை பக்தியுடன் அளிப்பவர்களும், உன் கிருஷ்ணாவதாரம் போன்ற அவதாரங்களை வர்ணிப்பவர்களும் விரைவிலேயே மகிழ்ச்சியையும், புகழையும் அடைகின்றார்கள். இறுதியில் உன்னுடைய இருப்பிடமான வைகுண்டத்தையும் அடைகின்றனர்.
हे स्तोतार: कवीन्द्रास्तमिह खलु यथा चेतयध्वे तथैव
व्यक्तं वेदस्य सारं प्रणुवत जननोपात्तलीलाकथाभि: ।
जानन्तश्चास्य नामान्यखिलसुखकराणीति सङ्कीर्तयध्वं
हे विष्णो कीर्तनाद्यैस्तव खलु महतस्तत्त्वबोधं भजेयम् ॥३॥
ஹே ஸ்தோதார: கவீந்த்₃ராஸ்தமிஹ க₂லு யதா₂ சேதயத்₄வே ததை₂வ
வ்யக்தம் வேத₃ஸ்ய ஸாரம் ப்ரணுவத ஜநநோபாத்தலீலாகதா₂பி₄: |
ஜாநந்தஶ்சாஸ்ய நாமாந்யகி₂லஸுக₂கராணீதி ஸங்கீர்தயத்₄வம்
ஹே விஷ்ணோ கீர்தநாத்₃யைஸ்தவ க₂லு மஹதஸ்தத்த்வபோ₃த₄ம் ப₄ஜேயம் || 3||
3. கவிஞர்களே! நீங்கள் பகவானை எவ்வாறு அறிவீர்களோ, அதுபோல வேதத்தின் சாரமாய் இருக்கும் அவரையும், பல்வேறு அவதாரங்களில் அவரது லீலைகளையும் போற்றித் துதியுங்கள். அறிஞர்களே! அனைத்து சுகங்ளையும் அளிக்கும் அவரது திருநாமங்களைப் பாடுங்கள். விஷ்ணுவே! நான் உன்னைப் போற்றிப் பாடி மெய்ஞ்ஞானத்தை அடைய வேண்டும்.
विष्णो: कर्माणि सम्पश्यत मनसि सदा यै: स धर्मानबध्नाद्
यानीन्द्रस्यैष भृत्य: प्रियसख इव च व्यातनोत् क्षेमकारी ।
वीक्षन्ते योगसिद्धा: परपदमनिशं यस्य सम्यक्प्रकाशं
विप्रेन्द्रा जागरूका: कृतबहुनुतयो यच्च निर्भासयन्ते ॥४॥
விஷ்ணோ: கர்மாணி ஸம்பஶ்யத மநஸி ஸதா₃ யை: ஸ த₄ர்மாநப₃த்₄நாத்₃
யாநீந்த்₃ரஸ்யைஷ ப்₄ருத்ய: ப்ரியஸக₂ இவ ச வ்யாதநோத் க்ஷேமகாரீ |
வீக்ஷந்தே யோக₃ஸித்₃தா₄: பரபத₃மநிஶம் யஸ்ய ஸம்யக்ப்ரகாஶம்
விப்ரேந்த்₃ரா ஜாக₃ரூகா: க்ருதப₃ஹுநுதயோ யச்ச நிர்பா₄ஸயந்தே || 4||
4. அந்த விஷ்ணுவானவர், தர்மங்களை நிறுவியவர். நண்பரைப் போல உபதேசம் செய்தும், வேலையாள் போல துஷ்டர்களை அழித்தும் இந்திரனுக்குப் பல நன்மைகளைச் செய்தவர். அவரது ஒளிவீசும் பரமபதமான வைகுண்டத்தை யோகசித்தி பெற்றவர்களால் காணமுடியும். சிறந்த பிராம்மணர்கள் பலவிதமாகப் போற்றிப் பாடித் துதித்து அவரது ஸ்தானமான வைகுண்டத்தை விளக்குகின்றனர். அந்த விஷ்ணுவினுடைய பெருமைகளை எப்போதும் மனதில் இருத்தித் தியானியுங்கள்.
नो जातो जायमानोऽपि च समधिगतस्त्वन्महिम्नोऽवसानं
देव श्रेयांसि विद्वान् प्रतिमुहुरपि ते नाम शंसामि विष्णो ।
तं त्वां संस्तौमि नानाविधनुतिवचनैरस्य लोकत्रयस्या-
प्यूर्ध्वं विभ्राजमाने विरचितवसतिं तत्र वैकुण्ठलोके ॥५॥
நோ ஜாதோ ஜாயமாநோ(அ)பி ச ஸமதி₄க₃தஸ்த்வந்மஹிம்நோ(அ)வஸாநம்
தே₃வ ஶ்ரேயாம்ஸி வித்₃வாந் ப்ரதிமுஹுரபி தே நாம ஶம்ஸாமி விஷ்ணோ |
தம் த்வாம் ஸம்ஸ்தௌமி நாநாவித₄நுதிவசநைரஸ்ய லோகத்ரயஸ்யா-
ப்யூர்த்₄வம் விப்₄ராஜமாநே விரசிதவஸதிம் தத்ர வைகுண்ட₂லோகே || 5||
5. தேவனே! வரம்பற்ற உன் மகிமையை அறிந்தவன் பிறந்ததுமில்லை. பிறக்கப் போவதுமில்லை. விஷ்ணுவே! உன் திருநாமங்கள் நன்மையை அளிக்கவல்லது என்றறிந்து அடிக்கடி உன் நாமங்களைச் சொல்லுவேன். மூவுலகிற்கும் மேலுள்ள வைகுண்டத்தில் வசிக்கும் உன்னைப் பலவிதமாகப் போற்றிப் பாடுகின்றேன்.
आप: सृष्ट्यादिजन्या: प्रथममयि विभो गर्भदेशे दधुस्त्वां
यत्र त्वय्येव जीवा जलशयन हरे सङ्गता ऐक्यमापन् ।
तस्याजस्य प्रभो ते विनिहितमभवत् पद्ममेकं हि नाभौ
दिक्पत्रं यत् किलाहु: कनकधरणिभृत् कर्णिकं लोकरूपम् ॥६॥
ஆப: ஸ்ருஷ்ட்யாதி₃ஜந்யா: ப்ரத₂மமயி விபோ₄ க₃ர்ப₄தே₃ஶே த₃து₄ஸ்த்வாம்
யத்ர த்வய்யேவ ஜீவா ஜலஶயந ஹரே ஸங்க₃தா ஐக்யமாபந் |
தஸ்யாஜஸ்ய ப்ரபோ₄ தே விநிஹிதமப₄வத் பத்₃மமேகம் ஹி நாபௌ₄
தி₃க்பத்ரம் யத் கிலாஹு: கநகத₄ரணிப்₄ருʼத் கர்ணிகம் லோகரூபம் || 6||
6. பிரபுவே! எல்லாவற்றிக்கும் முன்பு படைக்கப்பட்ட ஜலமானது, உன்னைத் தன்னுள் தாங்கிக் கொண்டது. பாற்கடலில் பள்ளி கொண்ட கிருஷ்ணா! நீரில் படுத்திருந்த உன்னிடம் எல்லா ஜீவன்களும் இணைந்தன. பிரபுவே! பிறப்பற்ற உன் நாபியிலிருந்து ஒரு தாமரை மலர் தோன்றியது. அந்தத் தாமரை மலரே உலகம், அந்த மலரின் இதழ்கள் திக்குகள், மொட்டு மேருமலை என்று முனிவர்கள் கூறுகின்றனர்.
हे लोका विष्णुरेतद्भुवनमजनयत्तन्न जानीथ यूयं
युष्माकं ह्यन्तरस्थं किमपि तदपरं विद्यते विष्णुरूपम् ।
नीहारप्रख्यमायापरिवृतमनसो मोहिता नामरूपै:
प्राणप्रीत्येकतृप्ताश्चरथ मखपरा हन्त नेच्छा मुकुन्दे ॥७॥
ஹே லோகா விஷ்ணுரேதத்₃பு₄வநமஜநயத்தந்ந ஜாநீத₂ யூயம்
யுஷ்மாகம் ஹ்யந்தரஸ்த₂ம் கிமபி தத₃பரம் வித்₃யதே விஷ்ணுரூபம் |
நீஹாரப்ரக்₂யமாயாபரிவ்ருதமநஸோ மோஹிதா நாமரூபை:
ப்ராணப்ரீத்யேகத்ருப்தாஶ்சரத₂ மக₂பரா ஹந்த நேச்சா₂ முகுந்தே₃ || 7||
7. ஜனங்களே! உலகைப் படைத்தது விஷ்ணு என்று நீங்கள் அறியவில்லை. விவரிக்க முடியாத, ஜீவனைக் காட்டிலும் வேறான விஷ்ணுவின் ரூபம் உங்கள் உள்ளத்தில் இருப்பதையும் நீங்கள் அறியவில்லை. மூடுபனி போன்ற மாயையால் மறைக்கப்பட்ட மனதுடன், பெயர்களாலும், உருவங்களாலும் மயங்கி, புலன்களை மகிழ்விக்க மட்டுமே செயல்களைச் செய்கிறீர்கள். அந்தோ! முகுந்தனான கிருஷ்ணனிடத்தில் நாட்டம் இருப்பதில்லை.
मूर्ध्नामक्ष्णां पदानां वहसि खलु सहस्राणि सम्पूर्य विश्वं
तत्प्रोत्क्रम्यापि तिष्ठन् परिमितविवरे भासि चित्तान्तरेऽपि ।
भूतं भव्यं च सर्वं परपुरुष भवान् किञ्च देहेन्द्रियादि-
ष्वाविष्टोऽप्युद्गतत्वादमृतसुखरसं चानुभुङ्क्षे त्वमेव ॥८॥
மூர்த்₄நாமக்ஷ்ணாம் பதா₃நாம் வஹஸி க₂லு ஸஹஸ்ராணி ஸம்பூர்ய விஶ்வம்
தத்ப்ரோத்க்ரம்யாபி திஷ்ட₂ந் பரிமிதவிவரே பா₄ஸி சித்தாந்தரே(அ)பி |
பூ₄தம் ப₄வ்யம் ச ஸர்வம் பரபுருஷ ப₄வாந் கிஞ்ச தே₃ஹேந்த்₃ரியாதி₃-
ஷ்வாவிஷ்டோ(அ)ப்யுத்₃க₃தத்வாத₃ம்ருதஸுக₂ரஸம் சாநுபு₄ங்க்ஷே த்வமேவ || 8||
8. பரமபுருஷா! நீ ஆயிரக்கணக்கான தலைகளையும், கண்களையும், பாதங்களையும் உடையவர். உலகம் முழுவதையும், அதைத் தாண்டியும் வியாபித்திருப்பவர். ஆனாலும், மிகச் சிறியதான மனதிற்குள்ளேயும் வசிக்கிறாய். முன்பு இருந்தது, இப்போது இருப்பது, இருக்கப் போவது அனைத்தும் நீயே. உடல், புலன்கள் ஆகியவற்றில் பிரவேசித்தவராய் இருந்தாலும், அவற்றிலிருந்து விடுபட்டு, ஆனந்தமான பேரின்பத்தையும் நீயே அனுபவிக்கின்றாய்.
यत्तु त्रैलोक्यरूपं दधदपि च ततो निर्गतोऽनन्तशुद्ध-
ज्ञानात्मा वर्तसे त्वं तव खलु महिमा सोऽपि तावान् किमन्यत् ।
स्तोकस्ते भाग एवाखिलभुवनतया दृश्यते त्र्यंशकल्पं
भूयिष्ठं सान्द्रमोदात्मकमुपरि ततो भाति तस्मै नमस्ते ॥९॥
யத்து த்ரைலோக்யரூபம் த₃த₄த₃பி ச ததோ நிர்க₃தோ(அ)நந்தஶுத்₃த₄-
ஜ்ஞாநாத்மா வர்தஸே த்வம் தவ க₂லு மஹிமா ஸோ(அ)பி தாவாந் கிமந்யத் |
ஸ்தோகஸ்தே பா₄க₃ ஏவாகி₂லபு₄வநதயா த்₃ருஶ்யதே த்ர்யம்ஶகல்பம்
பூ₄யிஷ்ட₂ம் ஸாந்த்₃ரமோதா₃த்மகமுபரி ததோ பா₄தி தஸ்மை நமஸ்தே || 9||
9. நீ மூவுலங்களின் வடிவமாக இருக்கின்றாய். ஆயினும், அவற்றைக் கடந்து, தூய்மையான ஞானரூபியாய் விளங்குகின்றாய். உன் மகத்துவம் அளவற்றது. உன் வடிவத்தில் நான்கில் ஒரு பாகமே எல்லா உலகங்களாகவும் இருக்கின்றன. மற்ற மூன்று பாகங்களும் பேரின்பமயமாக ஜொலிக்கின்றது. அத்தகைய உன்னை நமஸ்கரிக்கின்றேன்.
अव्यक्तं ते स्वरूपं दुरधिगमतमं तत्तु शुद्धैकसत्त्वं
व्यक्तं चाप्येतदेव स्फुटममृतरसाम्भोधिकल्लोलतुल्यम् ।
सर्वोत्कृष्टामभीष्टां तदिह गुणरसेनैव चित्तं हरन्तीं
मूर्तिं ते संश्रयेऽहं पवनपुरपते पाहि मां कृष्ण रोगात् ॥१०॥
அவ்யக்தம் தே ஸ்வரூபம் து₃ரதி₄க₃மதமம் தத்து ஶுத்₃தை₄கஸத்த்வம்
வ்யக்தம் சாப்யேததே₃வ ஸ்பு₂டமம்ருதரஸாம்போ₄தி₄கல்லோலதுல்யம் |
ஸர்வோத்க்ருஷ்டாமபீ₄ஷ்டாம் ததி₃ஹ கு₃ணரஸேநைவ சித்தம் ஹரந்தீம்
மூர்திம் தே ஸம்ஶ்ரயே(அ)ஹம் பவநபுரபதே பாஹி மாம் க்ருஷ்ண ரோகா₃த் || 10||
10. கிருஷ்ணா! குணங்களற்ற உன் வடிவமானது, அடைய முடியாததாய் இருக்கிறது. தூய்மையான இந்த ஸகுண (ஸத்வகுண) ரூபமானது தெளிவாகக் காணக் கூடியதாய் இருக்கிறது. கிருஷ்ணன் முதலிய இந்த ஸகுண ரூபமானது, பேரின்பக் கடலின் அலைகளுக்கு ஒப்பாக இருக்கிறது. எல்லாவற்றிலும் சிறந்ததாய் இருக்கிறது. கல்யாண குணங்களால் மனதைக் கவர்கின்றதாய் இருக்கும் அந்த மூர்த்தியையே நான் நாடி வணங்குகிறேன். குருவாயூரப்பா! அனைத்து நோய்களிலிருந்தும் என்னைக் காப்பாற்ற வேண்டுகிறேன்.
கேசாதிபாத வர்ணனை
பட்டத்ரி இந்த அத்தியாயத்தை எழுதியபோது அவர் கண் முன்னால் குருவாயூரப்பனைப் பார்த்தபடி விவரிக்கிறார். ஸ்ரீ நாராயணீயம் "நீண்ட ஆயுள், ஆரோக்கியம், மகிழ்ச்சி" ஆகியவற்றை அளிக்கிறது.
अग्रे पश्यामि तेजो निबिडतरकलायावलीलोभनीयं
पीयूषाप्लावितोऽहं तदनु तदुदरे दिव्यकैशोरवेषम् ।
तारुण्यारम्भरम्यं परमसुखरसास्वादरोमाञ्चिताङ्गै-
रावीतं नारदाद्यैर्विलसदुपनिषत्सुन्दरीमण्डलैश्च ॥१॥
அக்₃ரே பஶ்யாமி தேஜோ நிபி₃ட₃தரகலாயாவலீலோப₄நீயம்
பீயூஷாப்லாவிதோ(அ)ஹம் தத₃நு தது₃த₃ரே தி₃வ்யகைஶோரவேஷம் |
தாருண்யாரம்ப₄ரம்யம் பரமஸுக₂ரஸாஸ்வாத₃ரோமாஞ்சிதாங்கை₃-
ராவீதம் நாரதா₃த்₃யைர்விலஸது₃பநிஷத்ஸுந்த₃ரீமண்ட₃லைஶ்ச || 1||
1. காயாம்பூக் கொத்துபோல் அழகிய நீலநிற ஒளியை நான் எதிரில் காண்கின்றேன். அதனால் அம்ருத மழையால் நனைந்தவனாய் உணர்கின்றேன். அந்த ஒளியின் நடுவே அழகிய தெய்வீக பாலனின் உருவில், வாலிபத்தினால் மிக்க வசீகரமாய் இருக்கின்ற ஒரு வடிவத்தைப் பார்க்கின்றேன். பேரின்பப் பரவசத்தால் மெய்சிலிர்த்து நிற்கும் நாரதர் முதலியவர்களாலும், அழகிய பெண்களாக உருவம் கொண்டு நிற்கும் உபநிஷத்துக்களாலும் சூழப்பட்டு இருக்கும் தங்களை நான் நேரில் காண்கின்றேன்.
नीलाभं कुञ्चिताग्रं घनममलतरं संयतं चारुभङ्ग्या
रत्नोत्तंसाभिरामं वलयितमुदयच्चन्द्रकै: पिञ्छजालै: ।
मन्दारस्रङ्निवीतं तव पृथुकबरीभारमालोकयेऽहं
स्निग्धश्वेतोर्ध्वपुण्ड्रामपि च सुललितां फालबालेन्दुवीथीम् ॥२||
நீலாப₄ம் குஞ்சிதாக்₃ரம் க₄நமமலதரம் ஸம்யதம் சாருப₄ங்க்₃யா
ரத்நோத்தம்ஸாபி₄ராமம் வலயிதமுத₃யச்சந்த்₃ரகை: பிஞ்ச₂ஜாலை: |
மந்தா₃ரஸ்ரங்நிவீதம் தவ ப்ருது₂கப₃ரீபா₄ரமாலோகயே(அ)ஹம்
ஸ்நிக்₃த₄ஶ்வேதோர்த்₄வபுண்ட்₃ராமபி ச ஸுலலிதாம் பா₂லபா₃லேந்து₃வீதீ₂ம் || 2 ||
2. உன் தலைமுடி கருத்த நிறத்துடன், சுருண்டு, நெருக்கமாகவும், தூய்மையாகவும் விளங்குகின்றது. அழகான முறையில் கட்டப்பட்டிருக்கும் கொண்டையுடன் விளங்குகின்றது. ரத்தினங்களாலும், கண்கள் கொண்ட மயில் தோகைகளாலும் அலங்கரிக்கப்பட்டு, மந்தார புஷ்ப மாலை சுற்றப்பட்டிருக்கும் உன் கேசங்களைக் காண்கின்றேன். வெண்மையான, மேல்நோக்கி இடப்பட்ட அழகிய திலகத்தோடு கூடிய, பிறை நிலாவினைப் போன்ற, மனதிற்கு ரம்மியமான உன் நெற்றியை நான் காண்கின்றேன்.
हृद्यं पूर्णानुकम्पार्णवमृदुलहरीचञ्चलभ्रूविलासै-
रानीलस्निग्धपक्ष्मावलिपरिलसितं नेत्रयुग्मं विभो ते ।
सान्द्रच्छायं विशालारुणकमलदलाकारमामुग्धतारं
कारुण्यालोकलीलाशिशिरितभुवनं क्षिप्यतां मय्यनाथे ॥३॥
ஹ்ருத்₃யம் பூர்ணாநுகம்பார்ணவம்ருது₃லஹரீசஞ்சலப்₄ரூவிலாஸை-
ராநீலஸ்நிக்₃த₄பக்ஷ்மாவலிபரிலஸிதம் நேத்ரயுக்₃மம் விபோ₄ தே |
ஸாந்த்₃ரச்சா₂யம் விஶாலாருணகமலத₃லாகாரமாமுக்₃த₄தாரம்
காருண்யாலோகலீலாஶிஶிரிதபு₄வநம் க்ஷிப்யதாம் மய்யநாதே₂ || 3||
3. உன் கண்கள், கடலின் அலைகளைப் போல் அசைகின்ற புருவங்களால் மனதைக் கவர்வதாய் இருக்கின்றது. இமை மயிர்கள் கருத்து அழகாய் விளங்குகின்றது. நீண்ட சிவந்த தாமரை மலரின் இதழ் போன்ற கருவிழிகளை உடைய உன் பிரகாசிக்கும் இரு கண்கள், தன் கருணை நிரம்பிய பார்வையால் அகில உலகங்களையும் குளிரச் செய்கின்றது. அத்தகைய உன் பார்வை ஆதரவற்ற என்மேல் விழ வேண்டும்.
उत्तुङ्गोल्लासिनासं हरिमणिमुकुरप्रोल्लसद्गण्डपाली-
व्यालोलत्कर्णपाशाञ्चितमकरमणीकुण्डलद्वन्द्वदीप्रम् ।
उन्मीलद्दन्तपङ्क्तिस्फुरदरुणतरच्छायबिम्बाधरान्त:-
प्रीतिप्रस्यन्दिमन्दस्मितमधुरतरं वक्त्रमुद्भासतां मे ॥४॥
உத்துங்கோ₃ல்லாஸிநாஸம் ஹரிமணிமுகுரப்ரோல்லஸத்₃க₃ண்ட₃பாலீ-
வ்யாலோலத்கர்ணபாஶாஞ்சிதமகரமணீகுண்ட₃லத்₃வந்த்₃வதீ₃ப்ரம் |
உந்மீலத்₃த₃ந்தபங்க்திஸ்பு₂ரத₃ருணதரச்சா₂யபி₃ம்பா₃த₄ராந்த:-
ப்ரீதிப்ரஸ்யந்தி₃மந்த₃ஸ்மிதமது₄ரதரம் வக்த்ரமுத்₃பா₄ஸதாம் மே || 4||
4. உன் நாசி எடுப்பாக விளங்குகின்றது. உன் காதுகளை ரத்னமயமான இரு மகர குண்டலங்கள் அலங்கரிக்கின்றது. அவை அசைந்து கன்னங்களில் பிரதிபலிப்பதால், கன்னங்கள் பச்சை மணியால் செய்யப்பட்ட கண்ணாடி போல் விளங்குகின்றது. சிவப்பான கோவைப்பழம் போல் இரு உதடுகள் பிரகாசிக்கின்றது. புன்முறுவல் பூத்த உதடுகளின் இடையே தெரியும் அழகிய வரிசையான பற்கள் மனதைக் கவர்கின்றது. அத்தகைய இனிமையான உன் திருமுகம் என் உள்ளத்தில் தெளிவாகத் தோன்ற வேண்டும்.
बाहुद्वन्द्वेन रत्नोज्ज्वलवलयभृता शोणपाणिप्रवाले-
नोपात्तां वेणुनाली प्रसृतनखमयूखाङ्गुलीसङ्गशाराम् ।
कृत्वा वक्त्रारविन्दे सुमधुरविकसद्रागमुद्भाव्यमानै:
शब्दब्रह्मामृतैस्त्वं शिशिरितभुवनै: सिञ्च मे कर्णवीथीम् ॥५॥
பா₃ஹுத்₃வந்த்₃வேந ரத்நோஜ்ஜ்வலவலயப்₄ருதா ஶோணபாணிப்ரவாலே-
நோபாத்தாம் வேணுநாலீ ப்ரஸ்ருதநக₂மயூகா₂ங்கு₃லீஸங்க₃ஶாராம் |
க்ருத்வா வக்த்ராரவிந்தே₃ ஸுமது₄ரவிகஸத்₃ராக₃முத்₃பா₄வ்யமாநை:
ஶப்₃த₃ப்₃ரஹ்மாம்ருதைஸ்த்வம் ஶிஶிரிதபு₄வநை: ஸிஞ்ச மே கர்ணவீதீ₂ம் || 5||
5. உன் இரு திருக்கரங்களை ரத்தினங்கள் இழைத்த வளையல்கள் அலங்கரிக்கின்றன. உள்ளங்கைகள் சிவந்த தளிர் போன்று காட்சி அளிக்கின்றன. ஒளி வீசும் நகங்களை உடைய விரல்களால் புல்லாங்குழலை எடுத்து, தாமரை போன்ற உன் முகத்தில் வைத்து, இனிமையான நாதத்தால் உலகம் முழுவதையும் குளிரச் செய்கின்றாய். அந்த நாதமாகின்ற அம்ருதத்தால் என் காதுகளை நனைக்க வேண்டும்.
उत्सर्पत्कौस्तुभश्रीततिभिररुणितं कोमलं कण्ठदेशं
वक्ष: श्रीवत्सरम्यं तरलतरसमुद्दीप्रहारप्रतानम् ।
नानावर्णप्रसूनावलिकिसलयिनीं वन्यमालां विलोल-
ल्लोलम्बां लम्बमानामुरसि तव तथा भावये रत्नमालाम् ॥६॥
உத்ஸர்பத்கௌஸ்துப₄ஶ்ரீததிபி₄ரருணிதம் கோமலம் கண்ட₂தே₃ஶம்
வக்ஷ: ஶ்ரீவத்ஸரம்யம் தரலதரஸமுத்₃தீ₃ப்ரஹாரப்ரதாநம் |
நாநாவர்ணப்ரஸூநாவலிகிஸலயிநீம் வந்யமாலாம் விலோல-
ல்லோலம்பா₃ம் லம்ப₃மாநாமுரஸி தவ ததா₂ பா₄வயே ரத்நமாலாம் || 6||
6. மேல் நோக்கி வீசும் கௌஸ்துபம் என்ற மணியின் ஒளியால் உன் கழுத்து சிவந்த நிறத்துடன் அழகாக விளங்குகின்றது. மார்பில், அசையும் முத்து மாலைகளும், ஸ்ரீவத்ஸம் என்னும் மருவும் அழகாகப் பிரகாசிக்கின்றன. வண்டுகள் ரீங்காரம் செய்யும் பல்வகையான பூக்களும், தளிர்களும் கொண்டு கட்டப்பட்ட வனமாலையும், ரத்தின மாலைகளும் அலங்கரிக்கின்றன.
अङ्गे पञ्चाङ्गरागैरतिशयविकसत्सौरभाकृष्टलोकं
लीनानेकत्रिलोकीविततिमपि कृशां बिभ्रतं मध्यवल्लीम् ।
शक्राश्मन्यस्ततप्तोज्ज्वलकनकनिभं पीतचेलं दधानं
ध्यायामो दीप्तरश्मिस्फुटमणिरशनाकिङ्किणीमण्डितं त्वां ॥७॥
அங்கே₃ பஞ்சாங்க₃ராகை₃ரதிஶயவிகஸத்ஸௌரபா₄க்ருஷ்டலோகம்
லீநாநேகத்ரிலோகீவிததிமபி க்ருஶாம் பி₃ப்₄ரதம் மத்₄யவல்லீம் |
ஶக்ராஶ்மந்யஸ்ததப்தோஜ்ஜ்வலகநகநிப₄ம் பீதசேலம் த₃தா₄நம்
த்₄யாயாமோ தீ₃ப்தரஶ்மிஸ்பு₂டமணிரஶநாகிங்கிணீமண்டி₃தம் த்வாம் || 7||
7. உன் திருமேனியில் பூசப்பட்டுள்ள ஐந்து விதமான சந்தனப் பூச்சுக்களால் மக்களை ஈர்க்கின்றாய். அண்டங்கள் யாவற்றையும் உள்ளடக்கி இருந்தாலும், உன் இடை கொடிபோல் மெல்லியதாக இருக்கின்றது. இந்திர நீலக்கல்லைப் போன்ற உன் மேனியில், உருக்கிய தங்கம் போன்ற பீதாம்பரம் ஒளிர்கின்றது. ஒளி வீசும் ரத்தினங்கள் பதித்த ஒட்டியாணத்தாலும், சிறிய மணிகளாலான அரைஞாணாலும் அலங்கரிக்கப்பட்ட உன்னை நாங்கள் தியானம் செய்கின்றோம்.
ऊरू चारू तवोरू घनमसृणरुचौ चित्तचोरौ रमाया:
विश्वक्षोभं विशङ्क्य ध्रुवमनिशमुभौ पीतचेलावृताङ्गौ ।
आनम्राणां पुरस्तान्न्यसनधृतसमस्तार्थपालीसमुद्ग-
च्छायं जानुद्वयं च क्रमपृथुलमनोज्ञे च जङ्घे निषेवे ॥८॥
ஊரூ சாரூ தவோரூ க₄நமஸ்ருணருசௌ சித்தசோரௌ ரமாயா:
விஶ்வக்ஷோப₄ம் விஶங்க்ய த்₄ருவமநிஶமுபௌ₄ பீதசேலாவ்ருதாங்கௌ₃ |
ஆநம்ராணாம் புரஸ்தாந்ந்யஸநத்₄ருதஸமஸ்தார்த₂பாலீஸமுத்₃க₃-
ச்சா₂யம் ஜாநுத்₃வயம் ச க்ரமப்ருது₂லமநோஜ்ஞே ச ஜங்கே₄ நிஷேவே || 8||
8. உன் தொடைகள் பருத்து, திடமாக, அலைமகளின் மனம் கவர்பவையாக, மினுமினுப்பாய் இருக்கின்றன. அதன் அழகினால் உலகம் கலங்கி விடுமோவென்று பீதாம்பரத்தால் மறைக்கப்பட்டவையாய் இருக்கின்றன. முழங்கால்கள், உன் பக்தர்களுக்குத் தேவையான பொருட்களை வைக்கும் சம்புடம் போன்று இருக்கின்றன. அதற்கேற்றாற்போல் பருத்த சதைப் பற்றுடன் கணைக்கால்கள் அழகாய் விளங்குகின்றன. அவற்றை நான் தியானிக்கிறேன்.
मञ्जीरं मञ्जुनादैरिव पदभजनं श्रेय इत्यालपन्तं
पादाग्रं भ्रान्तिमज्जत्प्रणतजनमनोमन्दरोद्धारकूर्मम् ।
उत्तुङ्गाताम्रराजन्नखरहिमकरज्योत्स्नया चाऽश्रितानां
सन्तापध्वान्तहन्त्रीं ततिमनुकलये मङ्गलामङ्गुलीनाम् ॥९॥
மஞ்ஜீரம் மஞ்ஜுநாதை₃ரிவ பத₃ப₄ஜநம் ஶ்ரேய இத்யாலபந்தம்
பாதா₃க்₃ரம் ப்₄ராந்திமஜ்ஜத்ப்ரணதஜநமநோமந்த₃ரோத்₃தா₄ரகூர்மம் |
உத்துங்கா₃தாம்ரராஜந்நக₂ரஹி மகரஜ்யோத்ஸ்நயா சா(அ)ஶ்ரிதாநாம்
ஸந்தாபத்₄வாந்தஹந்த்ரீம் ததிமநுகலயே மங்க₃லாமங்கு₃லீநாம் || 9||
9. உன் திருவடிகளை வணங்குவதே சிறந்த நன்மை பயக்கும் வழி என்று தன் சப்தங்களால் கூறுவது போன்ற கொலுசை நான் தியானிக்கிறேன். ஆசையென்னும் கடலில் மூழ்கிய பக்தர்களின் மனமாகிய மந்தர மலையைத் தூக்கிக் கரையேற்றும் ஆமையைப் போல உன் பாதத்தின் மேல்பாகம் இருக்கின்றது. சற்றே உயர்ந்து சிவந்திருக்கும் நகங்களுடன் கூடிய உன் கால்விரல்கள், நிலவொளி இருட்டைப் போக்குவது போல, உன் பக்தர்களின் துன்பங்களைப் போக்குகின்றன. அவற்றை நான் தியானிக்கிறேன்.
योगीन्द्राणां त्वदङ्गेष्वधिकसुमधुरं मुक्तिभाजां निवासो
भक्तानां कामवर्षद्युतरुकिसलयं नाथ ते पादमूलम् ।
नित्यं चित्तस्थितं मे पवनपुरपते कृष्ण कारुण्यसिन्धो
हृत्वा निश्शेषतापान् प्रदिशतु परमानन्दसन्दोहलक्ष्मीम् ॥१०॥
யோகீ₃ந்த்₃ராணாம் த்வத₃ங்கே₃ஷ்வதி₄கஸுமது₄ரம் முக்திபா₄ஜாம் நிவாஸோ
ப₄க்தாநாம் காமவர்ஷத்₃யுதருகிஸலயம் நாத₂ தே பாத₃மூலம் |
நித்யம் சித்தஸ்தி₂தம் மே பவநபுரபதே க்ருஷ்ண காருண்யஸிந்தோ₄
ஹ்ருத்வா நிஶ்ஶேஷதாபாந் ப்ரதி₃ஶது பரமாநந்த₃ஸந்தோ₃ஹலக்ஷ்மீம் || 10||
10. நாதா! குருவாயூரப்பா! உன் அங்கங்களுள், உன் பாதங்களே யோகிகளுக்கு மனோகரமானதாய் விளங்குகின்றது. மோக்ஷத்தை அடைந்தவர்களுக்கு இருப்பிடமாய் உள்ளது. பக்தர்களுக்கு வேண்டிய அனைத்தையும் அளிக்கும் கற்பக விருட்சத்தின் தளிர் போன்று அவை இருக்கின்றன. அவை எப்போதும் என் உள்ளத்தில் இருக்க வேண்டும். கருணைக் கடலே! கிருஷ்ணா! அந்தப் பாதங்களானது என் எல்லாத் தாபங்களையும் போக்கி, பேரின்ப வெள்ளமாகிற மோக்ஷத்தை அளிக்க வேண்டும்.
अज्ञात्वा ते महत्वं यदिह निगदितं विश्वनाथ क्षमेथा:
स्तोत्रं चैतत्सहस्रोत्तरमधिकतरं त्वत्प्रसादाय भूयात् ।
द्वेधा नारायणीयं श्रुतिषु च जनुषा स्तुत्यतावर्णनेन
स्फीतं लीलावतारैरिदमिह कुरुतामायुरारोग्यसौख्यम् ॥११॥
அஜ்ஞாத்வா தே மஹத்வம் யதி₃ஹ நிக₃தி₃தம் விஶ்வநாத₂ க்ஷமேதா₂:
ஸ்தோத்ரம் சைதத்ஸஹஸ்ரோத்தரமதி₄கதரம் த்வத்ப்ரஸாதா₃ய பூ₄யாத் |
த்₃வேதா₄ நாராயணீயம் ஶ்ருதிஷு ச ஜநுஷா ஸ்துத்யதாவர்ணநேந
ஸ்பீ₂தம் லீலாவதாரைரித₃மிஹ குருதாமாயுராரோக்₃யஸௌக்₂யம் || 11||
11. உலகிற்கு நாயகனே! உன் மகிமையை அறியாமல் இதில் கூறியவற்றைப் பொறுத்தருள வேண்டும். ஆயிரத்திற்கும் மேற்பட்ட இந்த ஸ்தோத்திரங்கள் உமது அருளை அளிப்பவையாக இருக்க வேண்டும். ஸ்ரீமன் நாராயணனைப் போற்றிப் பாடியிருப்பதாலும், நாராயணன் என்பவரால் எழுதப்பட்டதாலும், இந்த ஸ்தோத்திரத்திற்கு நாராயணீயம் என்று பெயர். வேதங்களில் கூறப்பட்ட உன் அவதாரங்களையும், லீலைகளையும் வர்ணிக்கின்றது. இந்த ஸ்தோத்திரத்தைப் படிப்பவர்களுக்கும், கேட்பவர்களுக்கும், நீண்ட ஆயுளையும், ஆரோக்கியத்தையும், மகிழ்ச்சியையும் அளிக்க வேண்டும் என்று நம்பூதிரி வேண்ட ஸ்ரீ குருவாயூரப்பனும் தலையை ஆட்டி அங்கீகரித்தார்.
சுபமஸ்து.
ஸ்ரீ குருவாயூரப்பா ஶரணம்.
ஓம் நமோ நாராயணாய.
சர்வம் ஸ்ரீ கிருஷ்ணார்ப்பணம்
Comentarios